Helaas heeft deze dag al een tijdje geleden plaats gevonden, maar heb ik simpelweg door tijdgebrek nog geen leuk verslag hiervan kunnen maken. Omdat ik het belangrijk vind om dit met jullie te delen, doe ik het dus alsnog. Graag vertel ik jullie iets meer over de Staples Community Day en de feestdag die wij samen met vrijwilligers (collega’s) hebben mogelijk gemaakt!
Hoe vaak hoor je wel niet dat er mensen zijn die hulpbehoevend zijn en niet de juiste hulp ontvangen? Dat er vanuit de overheid niet genoeg geld is door bezuinigingen. Zo was dit ook bij verzorgingshuis de Kiekendief het geval. Daarom gingen we met een stel collega’s op woensdag 9 augustus vrijwillig helpen om zo voor de ouderen een feestelijke dag te organiseren.
We werden om 9 uur verwacht bij de kiekendief. Hier stond al netjes een tafel gereserveerd voor ons.
Iedereen kreeg een bewoner toegewezen. Niet iedereen was even mobiel dus zelfs de rolstoel kwam eraan te pas. We verzamelden met alle bewoners en vrijwilligers voor de kiekendief.
Vervolgens begonnen we met z’n allen aan de speurtocht die in de nabijgelegen wijk gehouden werd. Dit was mijn lieve “Oma” zoals ik haar mocht noemen.
We moesten vragen beantwoorden en om eerlijk te zijn waren ze soms best moeilijk. Zo moesten we een heel plein over sjeesen met de rolstoel om uit te zoeken hoeveel bloembakken er aan de lantaarnpalen hingen. Mijn “Oma” zou de bloembakken tellen en ik zou zorgen dat ze heel huids weer op haar bestemming kwam. Maar een paar uur met zo’n rolstoel manoeuvreren is zo makkelijk nog niet! Je snapt dat er niks terecht kwam van bloembakken tellen. Maar ach we hadden het gezellig en babbelden over van alles en nog wat.
Een aantal vragen gingen over de kinderboerderij en mijn “Oma”was een heus fotomodel!
Een van de vragen was tel de varkens. Waarop ik de vraag kreeg, maar dit zijn toch geen varkens met al die rare vlekken? Bij ons op de boerderij waren de varkens roze. Die vraag hadden we dus uhhhh “Fout!”.
Toen de speurtocht afgelopen was gingen alle bewoners zich even opfrissen of een dutje doen. .. Maar mijn “Oma” die had helemaal geen zin om een dutje te doen of zich op te frissen. Ze voelde zich nog prima. Ze was nog niet zo oud hoor! Je bent zo jong als je je voelt zei ze tegen me.
We hebben nog een tijdje zitten praten bij de fontein… en toen begon ik zelf toch ook aardig trekt te krijgen in wat te eten. Na haar naar de kamer gebracht te hebben ging ik aan de slag!
We mochten helpen met lekkere hapjes maken, omdat er vanavond een feestje zou zijn. Al snel leken we een echt catering bedrijf en samen met onze begeleider Peter maakten we er wat lekkers van!
Ook hebben we nog kroketten, frikandellen en kaassoufflé gebakken, maar omdat mijn collega ze allemaal wilde opeten staan deze niet op de foto! Uiteindelijk heeft elke bewoner iets lekkers gehad en kwam s’avonds de grote act!
Er werd van alles verteld over “Vroeger”. Artiesten, weetjes, gezegdes ze kwamen allemaal voorbij en de bewoners leken het naar hun zin te hebben.
Ondertussen gingen wij rond met de hapjes… Al met al was het een geslaagde dag! De bewoners leefden helemaal op en mijn “Oma” vroeg of ik nog eens terug kwam om haar te bezoeken. En eigenlijk lijkt me dat niet eens zo een slecht idee!
Zo zie je maar hoe je met een vrijwillige daad een ander ontzettend kan helpen…
Wat doen jullie aan vrijwilligers werk? En vinden jullie dat elk bedrijf een community day moet organiseren?
