Overlijden van een dierbare

Vandaag een iets andere post op maandag dan jullie van mij gewend zijn. Deze week werd onze familie geconfronteerd met het overlijden van een dierbare.  Het is best moeilijk om het overlijden van een dierbare te zien als iets, dat om te zetten is in iets goeds. Het is moeilijk om het overlijden van een dierbare als een kans te zien.

We worden dagelijks geconfronteerd met aardse zaken waar wij ons druk om maken en het feit dat wij leven alsof we het eeuwige leven hebben. Helaas hebben we dit niet en zoals we zijn gekomen, zo zullen we ook een dag gaan. Op het moment dat iemand in je nabije omgeving overlijd komt dit heel dichtbij en besef je weer even dat alles wat wij proberen te bewerkstelligen tijdelijk is…

Een gebaar, een woord, een teken van liefde dat is eigenlijk alles dat achter blijft als er iemand overlijd.

Nadenken brengt je naar de valse overtuiging dat je de geliefde overledene nooit meer zult zien of zult voelen. Denken bewijst je een slechte dienst. Ik weet dat het moeilijk is voor sommige. Maar voel met je hart

Je denken zal je proberen te vertellen dat het gevoel dat je hebt van de aanwezigheid van de overleden dierbare, dwaasheid is. Fijn, laat je hoofd je dat maar vertellen. Maar wees die dwaas dan ook. Luister naar je hart, doe wat nodig is om je denken stop te zetten. Het maakt niet uit wat anderen zeggen. Ze voelen niet wat jouw hart voelt. Zij weten niet wat jouw hart weet.  Jij en je  hart weten wat echt is, je geliefde dierbare is daar. Jij en je hart weten dat daar jullie liefde is  …… onsterfelijk. Jij en je hart weten dat dat daar jullie verbonden zijn…… voor eeuwig en altijd.

Love will never die…